Κυρίες και κύριοι γονείς των μαθητών/τριών μας,

Έπειτα από 2 και πλέον μήνες λειτουργίας του σχολείου μας και προσωπικής παρουσίας μου στην ευθύνη της διεύθυνσής του, επιτρέψτε μου να σας γνωστοποιήσω ορισμένους προβληματισμούς μου και κάποιες απαντήσεις μου που έχω δώσει, μεμονωμένα, σε αρκετούς και αρκετές από εσάς, στα πλαίσια των καθημερινών, κατ΄ ιδίαν, συζητήσεών μας, των σχετικών με τα ζητήματα που απασχολούν τη σχολική πραγματικότητά μας. Σας τα γνωστοποιώ, αφενός επειδή θεωρώ ότι μάλλον θα σας αφορούν όλες και όλους αυτοί οι προβληματισμοί και αυτές οι απαντήσεις στο βαθμό που μεριμνάτε και ενδιαφέρεστε για την καθημερινή λειτουργία του σχολείου μας και αφετέρου, επειδή πιστεύω ότι η, κατά το δυνατόν, πληρέστερη και αμφίδρομη ενημέρωση και πληροφόρησή μας καθώς και ο διαρκής γόνιμος προβληματισμός μας για τα όσα συμβαίνουν στο σχολείο μας μπορούν να μας βοηθήσουν να βρούμε τους βέλτιστους τρόπους διαχείρισης των θεμάτων που μας απασχολούν και να μας διαφυλάξουν από παρανοήσεις και παρεξηγήσεις που, ενίοτε, δοκιμάζουν τις σχέσεις μας και τη συνεργασία μας.

• Ένα πρόβλημα που, σχεδόν καθημερινά, ανακύπτει και αναδεικνύεται σε συζητήσεις μας εμού και των συναδέλφων μου με ορισμένους γονείς είναι η επικρατούσα σε αυτούς τους τελευταίους αντίληψη και η πεποίθηση ότι το σχολείο (συμπεριφορές εκπαιδευτικών και Διευθυντή, παιδαγωγικές μέθοδοι, διδακτικές προσεγγίσεις, τήρηση προγραμμάτων, τήρηση κανόνων συμβίωσης και συμπεριφοράς κ.ά.) πρέπει να προσαρμόζεται απολύτως με επίμονες και εξαντλητικές προσπάθειες και με μια εξαιρετική ελαστικότητα και ευελιξία στις ιδιαιτερότητες και τις εξατομικευμένες ανάγκες και συνήθειες του κάθε μαθητή και της οικογένειάς του, ώστε να αισθάνεται, αυτός, όσο το δυνατόν πιο ικανοποιημένος και ευτυχισμένος. Κατ’ αυτήν την αντίληψη, επί παραδείγματι, επιβάλλεται να γίνονται, κάθε φορά όταν ανακύπτουν κρίσεις και κάθε είδους συγκρούσεις και προβλήματα, επίμονες διαπραγματεύσεις, διερευνήσεις, διασαφηνίσεις και επεξηγήσεις μεταξύ εκπαιδευτικών και μαθητών (και των γονέων τους) όπως γίνεται και μεταξύ των παιδιών με τους γονείς τους εντός των οικογενειών τους, να επιδεικνύεται ελαστικότητα στους χρόνους προσέλευσης και αποχώρησης προς και από το σχολείο, να επιδεικνύεται ανεκτικότητα σε ανάρμοστες συμπεριφορές και λεκτικές ατασθαλίες ακόμη και όταν αυτές προκαλούν κινδύνους ή προσβάλλουν έντονα τα λοιπά μέλη της σχολικής κοινότητας, να επιδεικνύεται μεγάλη ανοχή στην έλλειψη καταβολής προσπάθειας για βελτίωση, να επιδεικνύεται πλήρης κατανόηση για την υπερβολική ευθιξία και ευαισθησία ορισμένων παιδιών σε καταστάσεις και συμβάντα που τα δυσαρεστούν έστω και κατ’ ελάχιστον, να δικαιολογείται και να παραβλέπεται η έλλειψη στοιχειωδών δεξιοτήτων εκ μέρους ορισμένων παιδιών ακόμη κι αν δεν συμβαδίζει με το σύνηθες και το ευρέως αποδεκτό… Αυτές οι απόψεις πολύ εύκολα μπορεί να προκαλέσουν προβλήματα στις σχέσεις μας και στη συνεννόησή μας όταν συνδυάζονται και με μια υποβόσκουσα αλλά και συχνά εκδηλούμενη καχύποπτη και περιφρονητική διάθεση εκ μέρους ορισμένων γονέων απέναντι στους εκπαιδευτικούς και το Διευθυντή σε σχέση με τη διάθεσή τους ή και την επάρκειά τους να κατανοήσουν το μαθητή/παιδί τους και να χειριστούν επιτυχώς τις καταστάσεις που το αφορούν, προστατεύοντας την ατομικότητά του. Αυτά, βέβαια, συμβαίνουν – και όχι μόνον στο δικό μας σχολείο – σε μια εποχή γενικευμένης επικράτησης ενός άκρατου ατομικισμού και μιας έλλειψης συλλογικών οραμάτων και αξιών στην κοινωνία μας σε συνδυασμό και με μία έντονη αμφισβήτηση εκ μέρους μεγάλης μερίδας των πολιτών προς κάθε τι που έχει κρατική υπόσταση και αποτελεί δημόσιο φορέα παροχής υπηρεσιών. Συμβαίνουν, επίσης, στα πλαίσια μιας «εκρηκτικής» ανάπτυξης των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και του διαδικτύου και του ρόλου που διαδραματίζουν αυτά με τις επιδράσεις τους σε όλους μας καθώς και στα πλαίσια μιας γενικότερης πολυεπίπεδης και πολυπαραγοντικής κρίσης που διέρχονται τα εκπαιδευτικά συστήματα ανά τον κόσμο στην προσπάθειά τους να συμβαδίσουν με τις φοβερές τεχνολογικές εξελίξεις και τις παγκοσμίου επιπέδου οικονομικές, κοινωνικές και πολιτισμικές ανακατατάξεις που διατρέχουν τα κράτη και τις κοινωνίες. Κυρίες και κύριοι γονείς των μαθητών/τριών μας, η γνώμη μου είναι ότι, ασφαλώς, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι εκπαιδευτικοί επιβάλλεται να σέβονται την ατομικότητα και τις ιδιαιτερότητες των μαθητών/τριών τους και να εξατομικεύουν σε ένα βαθμό τις παιδαγωγικές συμπεριφορές τους και τις διδακτικές πρακτικές και μεθόδους τους ώστε να επιτυγχάνουν το μέγιστο δυνατό θετικό αποτέλεσμα στην επίτευξη των ποικίλων στόχων που υπηρετούν. Η αναγκαιότητα αυτή πρέπει, σε κάθε περίπτωση, να χαρακτηρίζει το σύγχρονο σχολείο που είναι, πλέον, σχολείο της συμπερίληψης, της συναποδοχής, της πολυπολιτισμικότητας, της αντιρατσιστικής αγωγής, του σεβασμού της διαφορετικότητας. Ωστόσο, στην πράξη, οι προσπάθειες της εξατομίκευσης και των διαφοροποιημένων τακτικών δεν είναι άνευ ορίων ούτε μπορεί να απαιτούνται δικαιολογημένα πάντοτε και σε κάθε περίπτωση. Μεταξύ των κυριότερων στόχων που το σχολείο καλείται να υπηρετεί είναι και η κοινωνικοποίηση των μαθητών/τριών του, η εκπαίδευσή τους στο να ζουν ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ και όχι ο ένας δίπλα στον άλλο, η εκπαίδευσή τους στην προσπάθεια επίτευξης μιας ομαδικής αρμονικής συμβίωσης και στην ανάγκη να θέτουν, ενίοτε, την ατομικότητά τους σε δεύτερη μοίρα, όταν και όπου χρειάζεται, χάριν της επίτευξης του κοινώς αποδεκτού σκοπού, καθώς και η εκπαίδευσή τους για την απόκτηση των δεξιοτήτων που απαιτούνται για την επίτευξη της απροβλημάτιστης συμβίωσης (προνοητικότητα, ευελιξία, προσαρμοστικότητα, διακριτικότητα, συμβιβαστικότητα κ.ά.). Στοιχεία και προϋποθέσεις τα οποία, παλαιότερα, τα αντιλαμβάνονταν με ευκολία και υποσυνείδητα, ακόμη και πριν έρθουν στο σχολείο, ιδιαιτέρως τα παιδιά των (πλειοψηφούντων στον αριθμό τους) πολύτεκνων οικογενειών αλλά, δυστυχώς, δυσκολεύονται να τα αντιληφθούν, στην εποχή μας, τα παιδιά των οικογενειών με ένα έως δύο παιδιά καθώς και οι ίδιοι οι γονείς τους. Σε κάθε περίπτωση, κατά τη γνώμη μου, η καλλιέργεια του ατομικισμού μέσω μιας υπερπροστατευτικής διάθεσης και συμπεριφοράς και στη βάση της δικαιολόγησης των πάντων, δυστυχώς, εφαρμόζεται από ορισμένες οικογένειες στο όνομα του σεβασμού της ατομικότητας του παιδιού τους δημιουργώντας, τελικά, μόνον προβλήματα στο σύγχρονο σχολείο και στα ίδια τα παιδιά. Για παράδειγμα… Ο γονιός ενός παιδιού μπορεί να έχει την πολυτέλεια του χρόνου ώστε να «διαπραγματεύεται» συζητώντας επί μία ώρα έναν καυγά του παιδιού του με ένα άλλο παιδί, αναζητώντας τα αίτια και δίδοντας τις κατάλληλες συμβουλές, ένας δάσκαλος ή ο Διευθυντής του σχολείου, όμως, δεν την έχουν πάντοτε. Ο γονιός δύο παιδιών μπορεί να ανεχθεί την καθυστέρηση ενός τετάρτου σε μια καθορισμένης διάρκειας προθεσμία ολοκλήρωσης μιας εργασίας ή μιας έγκαιρης προσέλευσης, ο δάσκαλος δεν την έχει αυτή τη δυνατότητα όταν τα 20 παιδιά της τάξης του πράξουν το ίδιο. Ο γονιός μπορεί να καταφέρνει να εξασφαλίζει ένα απολύτως προστατευτικό περιβάλλον γύρω από το ένα παιδί του την ώρα που αυτό παίζει ενώ για το δάσκαλο αυτό είναι εξαιρετικά δύσκολο όταν επιβλέπει στην ώρα του διαλείμματος 70 παιδιά που κινούνται πέρα δώθε και τρέχουν και συνδιαλέγονται με δυναμικό τρόπο μεταξύ τους. Ο γονιός μπορεί να ανεχθεί τη διακοπή στα λεγόμενά του από το ένα παιδί του χωρίς τη λήψη προηγούμενης άδειας ή μια οποιαδήποτε «σκανταλιά» από τα δύο παιδιά του, ο δάσκαλος δεν μπορεί να δείξει την ίδια ανοχή στους 18 μαθητές του. Ο γονιός μπορεί να θεωρεί άνευ σημασίας μία βωμολοχία που εκστόμισε το παιδί του ή και να την ενθαρρύνει με καμάρι εντός των τειχών της εστίας της οικογένειας, ο δάσκαλος δεν μπορεί να πράξει το ίδιο με τους 22 μαθητές του, για ευνόητους λόγους. Ο γονιός μπορεί να εκφράζεται εντός της οικίας του με δυσάρεστο τρόπο παρουσία των παιδιών του για τους αλλοδαπούς που διαβιούν στη χώρα μας και φοιτούν στο σχολείο μας ή ακόμη και για τα άτομα με ειδικές ανάγκες ή και να ενθαρρύνει το παιδί του να ασκήσει, ανενδοίαστα, βία σε τυχόν περιστατικό εμφοβισμού που μπορεί το ίδιο να δεχθεί, ο δάσκαλος, όμως, θα «υποστεί» την επόμενη ημέρα τις συνέπειες αυτών των δυσμενών διαπαιδαγωγήσεων με δυσάρεστο τρόπο και θα χρειαστεί να τις χειριστεί με δυσκολία, προσπαθώντας να τις ανασκευάσει. Ο γονιός μπορεί να αγανακτεί όταν το παιδί του υποστεί κάτι στην τάξη ή στο διάλειμμα από ένα άλλο παιδί το οποίο αντιμετωπίζει φοβερά προβλήματα στο σπίτι του ή έχει ειδικές εκπαιδευτικές και όχι μόνον ανάγκες επειδή δεν γνωρίζει αυτές τις ιδιαιτερότητες του άλλου παιδιού, ο δάσκαλος, όμως, που τις γνωρίζει οφείλει να διαχειριστεί το όποιο περιστατικό λαμβάνοντάς τες κι αυτές υπόψη του. Καθώς συνηθίζω, προσωπικά, να λέω στους ίδιους τους μαθητές μας στις πρωινές συγκεντρώσεις μας στο σχολείο, άλλο ο ιδιωτικός χώρος και άλλο ο δημόσιος χώρος… Το σχολείο δεν είναι και δεν μπορεί να είναι η μικρογραφία της κάθε μίας, ξεχωριστά, οικογένειας και μία πιστή επανάληψη των συνθηκών διαβίωσης, των αντιλήψεων και των αξιών που επικρατούν εντός αυτής, εξατομικευμένα. Τα παιδιά μας πρέπει να μάθουν να ξεχωρίζουν τον ιδιωτικό χώρο από το δημόσιο και να εκπαιδευτούν σταδιακά ώστε να μπορούν να προσαρμόζονται, κάποια στιγμή, στη μετέπειτα ζωή τους, με ευκολία και με επιτυχία στα δεδομένα του δευτέρου. Εάν δεν γίνεται αυτή η εκπαίδευση των παιδιών με επιτυχία και με εντεινόμενο βαθμό προσαρμογής από την ηλικία ακόμη και του Νηπιαγωγείου, δυστυχώς, η προσαρμογή κατά την ενηλικίωση θα γίνει έτσι κι αλλιώς αλλά με απότομο και βίαιο τρόπο και με αμέτρητα συνεπαγόμενα προβλήματα, όταν θα χρειαστεί οι αυριανοί ενήλικες να ενταχθούν αυτόνομα και ανεξάρτητα στην αμείλικτη σε τέτοιου είδους προϋποθέσεις ευρύτερη κοινωνία. Γι’ αυτό, φίλοι και φίλες γονείς, σας καλώ να μας βοηθήσετε να επιτύχουμε αυτή την εκπαίδευση, συντονιζόμενοι στο μέγιστο βαθμό που μπορείτε με τις αξίες, τις έξεις, τους κανόνες, τις πρακτικές προσεγγίσεις, μεθόδους και τακτικές που προσπαθούν να εφαρμόσουν οι εκπαιδευτικοί του σχολείου μας, χωρίς υπερβολικούς «προστατευτισμούς» και εμμονή ως προς τους γνώμονες και τα κριτήρια συμπεριφοράς και δράσης που εφαρμόζετε στα σπίτια σας… Χρειαζόμαστε την κατανόησή σας και τη συμπαράστασή σας…
• Ως συνέχεια στα προηγούμενα… Γνωρίζετε, ασφαλώς, κυρίες και κύριοι, ότι σε καθημερινή βάση, τόσο οι συνάδελφοί μου όσο κι εγώ προσωπικά, συζητάμε και συνεννοούμαστε με δεκάδες γονείς για διάφορα ζητήματα και κάθε είδους προβλήματα, τηλεφωνικά αλλά και διαπροσωπικά, το πρωί, το μεσημέρι και ενδιάμεσα στο πρόγραμμα καθώς και μέσω των ομάδων που ορισμένοι από εμάς διατηρούμε στα κοινωνικά δίκτυα και ασφαλώς και μέσω των προσωπικών συναντήσεων με το κλείσιμο ραντεβού για το σκοπό αυτό… Προσωπικά, κάθε μέρα, δέχομαι και προκαλώ περισσότερα από 20 τηλεφωνήματα με γονείς, πραγματοποιώ περίπου άλλες τόσες διαπροσωπικές συναντήσεις μαζί τους και έχω πολλαπλάσιες συνεχείς και επαναλαμβανόμενες συνεννοήσεις με τους συναδέλφους μου, στην προσπάθειά μου να ενημερώνομαι για το κάθε τι που συμβαίνει στο σχολείο αλλά και έξω, πολλές φορές, από αυτό. Η θεματολογία, πάντοτε, ποικίλη: συζητήσεις για θετικές και αρνητικές συμπεριφορές των παιδιών, συνεννοήσεις για συγκρούσεις και προστριβές που παρουσιάστηκαν, ανταλλαγή πληροφοριών για το παρελθόν και τα αίτια ορισμένων καταστάσεων, εκατέρωθεν παροχή εξηγήσεων για συμβαίνουσες παρεξηγήσεις, μαθησιακές δυσχέρειες και ανάγκες διαφοροποιημένων προσεγγίσεων και υποστηρίξεων, ενημερώσεις για υφιστάμενες δύσκολες καταστάσεις εντός των οικογενειών που επηρεάζουν τα παιδιά και χρήζουν ιδιαίτερης αντιμετώπισης και μεθοδευμένων ενεργειών (με τήρηση της εχεμύθειας σε επίπεδο άλλοτε εντελώς προσωπικό ή σε επίπεδο Συλλόγου Διδασκόντων), συνεννοήσεις για τη δυνατότητα εξατομικευμένης υποστήριξης από τις υποστηρικτικές δομές μας, συμφωνίες για ραντεβού και διαπροσωπικές συναντήσεις, ενημερώσεις για απουσίες, για προβλήματα υγείας και για ό,τι άλλο, εν πάσει περιπτώσει, μπορεί ή δεν μπορεί να φανταστεί κανείς. Ζούμε, καθημερινά, μια πραγματικότητα που έχει φοβερές ιδιαιτερότητες καθώς έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους μικρής ηλικίας – και όχι με χαρτιά που εύκολα στοιβάζονται το ένα πάνω στο άλλο «εις αναμονήν» – οι οποίοι χρειάζονται τη διαρκή υποστήριξή μας για να καταφέρουμε να επιτύχουμε ένα αρμονικό επίπεδο συνεργασίας, στα πλαίσια, πάντοτε, συγκεκριμένων και θεσμικά προβλεπόμενων κανόνων και πλαισίων διαχείρισης και στην υπηρεσία, πάντοτε, επίσης συγκεκριμένων στοχεύσεων και σκοπιμοτήτων. Ζούμε μια πραγματικότητα που περιλαμβάνει παιδιά που διαβιούν σε ισορροπημένα οικογενειακά περιβάλλοντα με πλήρη ή σχεδόν πλήρη κάλυψη πολλών εκ των βασικών αναγκών τους αλλά, περιλαμβάνει, επίσης, και παιδιά με οικογένειες που στροβιλίζονται στη δίνη φοβερών εσωτερικών προστριβών λόγω οικονομικής ανέχειας ή συγκρουσιακών διαζυγίων ή σοβαρών και χρόνιων ασθενειών. Περιλαμβάνει παιδιά που μπορεί να μην έφαγαν το προηγούμενο βράδυ από ανέχεια ή εγκατάλειψη ή δεν έχουν να φάνε κάτι στο επόμενο διάλειμμα, παιδιά που υποφέρουν από τον εκφοβισμό συμμαθητών τους ή και ενηλίκων τον οποίο δεν γνωρίζουν πώς να τον αντιμετωπίσουν, παιδιά με σοβαρά προβλήματα υγείας, παιδιά που δεν αποκλείεται να κακοποιούνται ποικιλοτρόπως από ενήλικα ή και ανήλικα πρόσωπα και αναζητούν βοήθεια και συμπαράσταση, παιδιά με φοβίες και διαρκείς αγωνίες και ανασφάλειες, παιδιά που φοβούνται ακόμη και τη μητέρα τους… Παιδιά που έχουν ανθρώπους δίπλα τους πρόθυμους και ικανούς να τα βοηθήσουν ανά πάσα στιγμή τόσο στα μαθήματά τους όσο και στα άλλα προβλήματά τους αλλά και παιδιά που δεν έχουν, δυστυχώς, αυτές τις δυνατότητες. Παιδιά τα οποία μεγαλώνουν υπό την πλήρη ή την μερική αδιαφορία των γονέων τους για το παρόν και το μέλλον τους, όπως και παιδιά των οποίων οι γονείς ενδιαφέρονται ιδιαίτερα γι’ αυτά και ασχολούνται συστηματικά με την ανατροφή τους, τα μαθήματά τους και τη γενικότερη προετοιμασία τους για την ενήλικη ζωή τους. Παιδιά με γονείς ώριμους, ασφαλείς και ήρεμους, αλλά και παιδιά με γονείς ανώριμους ή ανασφαλείς ή θυμωμένους. Όπως αντιλαμβάνεστε, σε όλες τις συναντήσεις που κάνουμε δεν είναι πάντοτε τόσο εύκολες οι συνεννοήσεις ούτε απουσιάζουν, πάντοτε, οι λανθασμένοι χειρισμοί και οι εκατέρωθεν παρεξηγήσεις – όπως, δεν λείπουν, ασφαλώς, και οι εξαιρετικού επιπέδου ταυτίσεις απόψεων και οι εξαιρετικά επιτυχημένες διευθετήσεις. Ούτε η εμπιστοσύνη είναι πάντοτε υπαρκτή και δεδομένη, ούτε, όμως, και η καχυποψία είναι, πάντοτε, αδικαιολόγητη και καταδικαστέα, ενώ και ο φόρτος εργασίας και το μέγεθος των προβλημάτων είναι, συνήθως, ιδιαίτερα μεγάλα και τα δυο και για τις δυο πλευρές και γι’ αυτό και οι σχετιζόμενες συναισθηματικές φορτίσεις ιδιαίτερα βαριές. Μέσα στον κυκεώνα όλων αυτών των προβλημάτων, αξιότιμοι φίλοι γονείς, σας παρακαλώ: εμπιστευθείτε περισσότερο τους έχοντες/ουσες στέρεη επιστημοσύνη και επαρκή εμπειρία εκπαιδευτικούς μας – αυτοί, συνήθως, κάτι περισσότερο και σημαντικότερο μπορούν να αναγνωρίσουν και να διαπιστώσουν σε σχέση με ένα παρουσιαζόμενο πρόβλημα από ένα οποιοδήποτε τρίτο πρόσωπο και, συνήθως, είναι σε πλεονεκτικότερη θέση για να το αντιμετωπίσουν – και κρατάτε μας διαρκώς ενήμερους για ό,τι θεωρείτε σημαντικό για το παιδί σας!
• Το σχολείο μας, κυρίες και κύριοι γονείς, λειτουργεί αυτή τη στιγμή ως 12/θέσιο, με διπλά τμήματα για όλες τις τάξεις μας, με 202 μαθητές και μαθήτριες και 30 εκπαιδευτικούς (αναμένουμε, δε, προσεχώς, την τοποθέτηση 2, τουλάχιστον, ακόμη εκπαιδευτικών) και με όλες τις δομές υποστήριξης και εξυπηρέτησης που μπορούν να υφίστανται σε ένα ελληνικό Δημοτικό Σχολείο (Ολοήμερο Πρόγραμμα, Πρωινή Ζώνη Υποδοχής, Τμήμα Ένταξης, Τάξη Υποδοχής, Επιτροπή Διαγνωστικής Εκπαιδευτικής Αξιολόγησης και Υποστήριξης, πρόγραμμα Ενισχυτικής Διδασκαλίας, παράλληλες στηρίξεις μαθητών). Αντιμετωπίσαμε κατά την έναρξη της σχολικής χρονιάς σοβαρό πρόβλημα έλλειψης διδακτικών ωρών ειδικότητας δασκάλων (εξαιτίας του οποίου απαιτήθηκε η υλοποίηση υπερωριακών ωρών εκ μέρους των περισσοτέρων εκπαιδευτικών μας) το οποίο επιλύθηκε στην πορεία και, δυστυχώς, έχουμε έναν αρκετά υψηλό δείκτη λήψης αδειών ως επί το πλείστον αναρρωτικών (οφειλόμενων τόσο στο μεγάλο αριθμό εργαζομένων με τις ποικίλες οικογενειακές υποχρεώσεις που έχουν αυτοί/ές, όσο και στο σχετικά υψηλό μέσο όρο ηλικίας της πλειονότητάς τους) τις οποίες, πλέον, μπορούμε, εδώ και 2 – 3 εβδομάδες, έστω και με αρκετή δυσκολία και συνεχείς προσαρμογές του εβδομαδιαίου ωρολόγιου προγράμματός μας, να εξυπηρετούμε. Αντιμετωπίσαμε, επίσης, ένα πρόβλημα σοβαρότατο με την έλλειψη, μέχρι τώρα, υποστήριξης τριών μαθητών μας με παράλληλη στήριξη – από αδιευκρίνιστης αιτιολογίας λάθος που συντελέστηκε -, το οποίο αναμένεται να επιλυθεί εντός των επόμενων λίγων ημερών. Καθημερινά καταβάλλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια για να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες που συνεχώς ανακύπτουν και να υλοποιήσουμε, σταδιακά, τον προγραμματισμό του διδακτικού μας έργου και των δεκάδων εκπαιδευτικών δράσεων που έχουμε, ήδη, σχηματοποιήσει και ξεκινήσαμε να εφαρμόζουμε. Προσεχώς θα σας κρατούμε ενήμερους για κάθε βήμα μας όπως προσπαθήσαμε να κάμνουμε και μέχρι τώρα.
• Τα δύο κτίρια στα οποία στεγαζόμαστε έχουν πολλά προβλήματα λόγω της παλαιότητάς τους (90 ετών το ένα και 50 το άλλο), των κακοτεχνιών κατά την κατασκευή τους και της ελλιπούς ή “ατυχούς” συντήρησής τους κατά τις προηγούμενες δεκαετίες ενώ, σίγουρα, δεν μπορούν να χαρακτηριστούν ως λειτουργικά και χρηστικά στη βάση των σύγχρονων προδιαγραφών κατασκευής και διαμόρφωσης των σχολικών κτιρίων. Κατά τη διάρκεια του απελθόντος καλοκαιριού έγιναν – υπό την ευθύνη της Τεχνικής Υπηρεσίας του Δήμου Δράμας – εργασίες υγρομόνωσης στη στέγη και ελαιοχρωματισμού των εξωτερικών όψεων των κτιρίων. Λίγο μετά την έναρξη της σχολικής χρονιάς με δική μας πρωτοβουλία και τη θετική συνδρομή του Συλλόγου Γονέων (τεχνικές εργασίες) και της Σχολικής Επιτροπής (υλικά) καταφέραμε να ελαιοχρωματίσουμε εσωτερικά και τις 7 αίθουσές μας στο νεότερο κτίριο μαζί και τα γραφεία και τις τουαλέτες μας, χώροι οι οποίοι βρίσκονταν σε ιδιαίτερα άσχημη κατάσταση. Ωστόσο πολλά προβλήματα εξακολουθούν να υφίστανται. Τα σοβαρότερα από αυτά και για τα οποία απαιτούνται άμεσες, κατά τη γνώμη μας, και μεσαίας κλίμακας παρεμβάσεις επιδιόρθωσης τα έχω καταγράψει, ήδη, με τη συνδρομή των μελών του Σχολικού Συμβουλίου μας και τα έχω, προ ενός μηνός, γνωστοποιήσει με έγγραφό μου στην αρμόδια για την επίλυσή τους Τεχνική Υπηρεσία του Δήμου Δράμας και στη Σχολική Επιτροπή (ως επανάληψη, για τα περισσότερα από αυτά, των υποβληθέντων εγγράφων και του προηγούμενου Διευθυντή) και αναμένω την αντίδραση και υποστήριξή τους: μεταξύ άλλων, το υφιστάμενο από χρόνια πρόβλημα της υπόγειας διαρροής λυμάτων των τουαλετών μας, το, επίσης από χρόνια, υφιστάμενο πρόβλημα με τη μεγάλη δυτική σιδερένια αυλόπορτα του σχολείου μας η οποία χρήζει, κατά τη γνώμη μας άμεσης αντικατάστασης, το πρόβλημα της έλλειψης πυρασφαλούς πόρτας στο λεβητοστάσιό μας και της έλλειψης πρόβλεψης και εφαρμογής συστημάτων ενεργητικής πυροπροστασίας στα κτίριά μας, το πρόβλημα της ανάγκης αντικατάστασης για συγκεκριμένους λόγους της ανατολικής πόρτας του παλαιού κτιρίου και του πεπαλαιωμένου φεγγίτη άνωθεν αυτής, τα προβλήματα στεγανότητας πολλών κουφωμάτων του παλαιού κτιρίου μας, αυτό της ανάγκης αντικατάστασης των μπασκετών μας και εκείνο της παντελούς έλλειψης αποθηκευτικών χώρων. Προβλήματα ανακύπτουν αναμενόμενα ή και απρόσμενα σε καθημερινή, σχεδόν, βάση για τα οποία απαιτείται η συνεχής επαγρύπνηση και ενεργοποίηση των εκπαιδευτικών και ιδίως εμού του ιδίου ώστε να τα γνωστοποιούμε στην Τεχνική Υπηρεσία και στη Σχολική Επιτροπή (όπως αυτό που ανέκυψε προ ολίγων ημερών με τις πρώτες βροχές, της ανάγκης επιδιόρθωσης ορισμένων λουκιών απορροής των ομβρίων υδάτων, για τα οποία, δυστυχώς, δεν προβλέφθηκε καμία εργασία επιδιόρθωσης-καθαρισμού το καλοκαίρι) καθώς από αυτές τις δύο υπηρεσίες εξαρτάται η τελική επίλυσή τους.
• Ο Δήμος Δράμας εφαρμόζει σύστημα κεντρικής διαχείρισης από τις δύο Σχολικές Επιτροπές του (πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης) των οικονομικών δεδομένων των πολλών δεκάδων σχολείων που λειτουργούν υπό την ευθύνη του: όλοι οι λογαριασμοί κοινής ωφέλειας του σχολείου μας (ηλεκτρικό ρεύμα, νερό, τηλέφωνο) πληρώνονται απευθείας από τη Σχολική Επιτροπή Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, όλες οι προμήθειές μας σε πετρέλαιο θέρμανσης, γραφική ύλη, είδη καθαρισμού, απολυμάνσεις, αναγομώσεις πυροσβεστήρων, αναλώσιμα εκτυπώσεων κ.ά. γίνονται από τοπικές επιχειρήσεις που επιλέγονται από τη Σχολική Επιτροπή και στη βάση “πλαφόν” που τίθενται ως προς το ύψος τους στους Διευθυντές των Σχολείων και διαρκών σχετικών συνεννοήσεων, οι παρεμβάσεις συντήρησης των κτιρίων και του εξοπλισμού μας γίνονται έπειτα από συνεχείς και εξατομικευμένες για κάθε περίπτωση έγγραφες και προφορικές συνεννοήσεις με τη Σχολική Επιτροπή και με τεχνίτες (π.χ. σιδηρουργούς, ηλεκτρολόγους, υδραυλικούς, συντηρητές στεγών και λουκιών, κατασκευαστές κουφωμάτων, συντηρητές ηλεκτρονικού εξοπλισμού κ.ά.) που αυτή υποδεικνύει εξατομικευμένα και για κάθε περίπτωση στο Διευθυντή για να τους καλέσει και να συνεννοηθεί αυτός μαζί τους και εκείνη, στη συνέχεια, τους αποζημιώνει. Ο Διευθυντής επιχορηγείται με ένα χρηματικό ποσό (1.000, περίπου, ευρώ, σε ετήσια, ημερολογιακώς, βάση, κατά τα τελευταία χρόνια για το σχολείο μας) τα οποία διαχειρίζεται αυτός κατά το δοκούν για την κάλυψη έκτακτων μικροαναγκών του σχολείου (π.χ. φαρμακευτικό υλικό, πρόσθετη γραφική ύλη, κάποιο μικροέπιπλο, ανθοπωλείο, αθλητικό υλικό κ.τ.λ.) και για τα οποία, ασφαλώς, ενημερώνει απολογιστικά και διαχειριστικά τη Σχολική Επιτροπή. Με βάση τη μέχρι τώρα εμπειρία μου, στην πράξη, η ανταπόκριση εκ μέρους της Σχολικής Επιτροπής στις κλήσεις μου ως Διευθυντή για διάφορες εργασίες συντήρησης είναι άλλοτε απολύτως άμεση (π.χ. υδραυλικός) ενώ άλλοτε καθυστερεί υπερβολικά (π.χ. σιδεράς, ηλεκτρολόγος) λόγω των πάρα πολλών εργασιών σε δεκάδες σχολεία που απαιτείται, καθημερινώς, να πραγματοποιούνται. Σε κάθε περίπτωση, τα οικονομικά περιθώρια είναι ιδιαίτερα “στενά”, η ανάγκη για οικονομία σε όλους τους τομείς διαρκής συνθήκη και η κάλυψη των αναγκών μας υπό συνεχές άγχος και οριακή επάρκεια. Ως προς τις ανάγκες σε εξοπλισμούς νέων επίπλων και αντικαταστάσεις παλαιών ή/και κατεστραμμένων ειδών και μηχανημάτων (γραφεία, βιβλιοθήκες, θρανία, Η/Υ, φωτοτυπικά, ηλεκτρικές συσκευές και μικροσυσκευές, κ.ά.) απαιτείται κάθε φορά ενημέρωση και διαπραγμάτευση με τη Σχολική Επιτροπή σχετικά με την απόλυτη ύπαρξη αναγκαιότητάς τους ώστε να τα επιδιορθώσουμε ή να προμηθευτούμε νέα (με εξαιρετικά στενά τα περιθώρια για το τελευταίο), ενώ από την πλευρά των αρμόδιων δομών παροχής εξοπλισμών του ΥΠΑΙΘΑ υπάρχει υπερβολική καθυστέρηση στη σχετική ανταπόκριση ή πλήρης ανυπαρξία ανταπόκρισης (π.χ. αναμονή πολλών ετών για θρανία, βιβλιοθήκες, μηχανήματα, εποπτικό υλικό κ.ά.). Ιδιαίτερα σημαντική και αναγκαία, σε κάθε περίπτωση, είναι, στα πλαίσια του προηγούμενου πλαισίου λειτουργίας, η “χορηγική” υποστήριξη εκ μέρους του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του σχολείου μας, χάρις στον οποίο (και με την πενιχρή, σχετικά, οικονομική δυνατότητα που κι αυτός έχει από τις συνδρομές που συγκεντρώνει και τα έσοδα από εκδηλώσεις που διοργανώνει) μπορούν να υλοποιούνται ορισμένες εργασίες και να πραγματοποιούνται ορισμένες προμήθειες που επείγουν ή δεν μπορούν να “ενταχθούν” στο πλαίσιο των ανωτέρω περιγραφόμενων διαχειριστικών συνθηκών. Στην πράξη ο Σ.Γ.Κ. του σχολείου μας, καθώς έχω ενημερωθεί για τα προηγούμενα έτη και στη βάση της μέχρι τώρα προσωπικής εμπειρίας μου, στέκεται διαρκώς και με μεγάλη προθυμία στο πλευρό του Διευθυντή και του Συλλόγου Διδασκόντων εκτός των άλλων και στον τομέα της υλικοτεχνικής επάρκειας και διατήρησης ενός κατ’ ελάχιστον ικανοποιητικού επιπέδου λειτουργίας του σχολείου μας. Εκ μέρους και των συναδέλφων μου, ευχαριστούμε και πάλι τα μέλη του Δ.Σ. του συλλόγου, δοθείσης και τούτης της ευκαιρίας της επικοινωνίας μας. Επίσης, ιδιαίτερα σημαντική είναι η χορηγική υποστήριξη των αναγκών του σχολείου μας εκ μέρους ιδιωτών επιχειρηματιών οι οποίοι επιδεικνύουν, έπειτα από δικές μας, ασφαλώς, προσκλήσεις, την ευγενή διάθεση να καλύψουν ορισμένες ανάγκες μας με τις χορηγίες τους, γι’ αυτό και προσπαθούμε, ήδη, και θα προσπαθήσουμε στο μέλλον ακόμη πιο ενεργά, να εκμαιεύσουμε αυτή την υποστήριξη με συγκεκριμένες προτάσεις που υποβάλλουμε (πολύ πρόσφατα, κατά τη διάρκεια του θέρους, σε γνωστή δραμινή επιχειρηματία της οποίας την ανταπόκριση αναμένουμε) και θα υποβάλλουμε προσεχώς. Τέλος, δεν λείπουν, ασφαλώς, και οι προσωπικές εργασίες σε καθημερινή βάση εκ μέρους των ιδίων των εκπαιδευτικών μας και εμού προσωπικά καθώς και εκ μέρους συγκεκριμένων γονέων μαθητών/τριών μας, ακόμη και για δύσκολα τεχνικά προβλήματα που παρουσιάζονται και υφίστανται στο σχολείο μας, με δικά μας εργαλεία και μηχανήματα και στη βάση των δεξιοτήτων που διαθέτουμε ο καθένας και η καθεμιά, για να επιλυθούν προβλήματα και δυσλειτουργίες στον κτιριολογικό και υλικοτεχνικό εξοπλισμό μας των οποίων η αντιμετώπιση επείγει και η “έξωθεν” ανταπόκριση καθυστερεί ή δεν υφίσταται. Ένα μεγάλο ευχαριστώ οφείλω και σε αυτά τα πρόσωπα για την προθυμία και την ανταπόκρισή τους στις προσκλήσεις και παρακλήσεις μου.
• Για τα χρήματα που κατά καιρούς σας ζητάμε να μας καταβάλλετε για εκπαιδευτικές επισκέψεις και για την κάλυψη εισιτηρίων εισόδου σε εκδηλώσεις τα οποία συγκεντρώνουν από τους/τις μαθητές/τριές τους οι δάσκαλοι/ες των τάξεων και στη συνέχεια μου τα παραδίδουν για να αποπληρώσω τις σχετικές δαπάνες, συνηθίζω να διατηρώ και να καταγράφω από μία ξεχωριστή απολογιστική διαχείριση για κάθε δράση και μία διαρκώς τηρούμενη και συμπληρούμενη συγκεντρωτική για όλη τη σχολική χρονιά και για όλες τις δράστηριότητες που υλοποιούνται κατά τη διάρκειά της, με αριθμητικές και ονομαστικές καταστάσεις τις οποίες γνωστοποιώ σε όλα τα μέλη του Συλλόγου Διδασκόντων καθώς και στην Πρόεδρο του Συλλόγου Γονέων. Ο υπολογισμός των χρημάτων που σας ζητούμε, κάθε φορά, γίνεται με διαίρεση του συνολικού κόστους (αντίτιμο εισιτηρίων εισόδου ή/και αντίτιμο μεταφορικών μέσων) της δραστηριότητας δια του συνόλου των μαθητών/τριών των συμμετεχόντων τάξεων με αφαίρεση ενός αριθμού περί το 10% λόγω εύλογων αναμενόμενων απουσιών και με στρογγυλοποίηση, στη συνέχεια στο πλησιέστερο ευρώ για να μην συγκεντρώνουμε δεκάλεπτα και εικοσάλεπτα. Από τη διαχειριστική αυτή τακτική προκύπτουν άλλοτε μικρά περισσεύματα και άλλοτε μικρά ελλείμματα ανάλογα με την πραγματική συμμετοχή που διαπιστώνεται εκ των υστέρων (τα χρήματα που καταβλήθηκαν από τα απουσιάζοντα παιδιά πάντοτε επιστρέφονται σε αυτά), τα μεν συμπληρώνουν τα δε, και συνήθως, κατά τη διάρκεια του σχολικού έτους, προκύπτει, συγκεντρωτικά και εκτός απροόπτου, ένα περιορισμένο “περίσσευμα” αρκετών δεκάδων ή πολύ λίγων εκατοντάδων ευρώ, το οποίο το διαθέτουμε έπειτα από μεταξύ μας συνεννοήσεις (με τους εκπαιδευτικούς και με την Πρόεδρο του Σ.Γ.Κ.) για την κάλυψη επειγόντων αναγκών του σχολείου και μικροεξόδων που δεν είναι εύκολο να καλυφθούν με άλλους τρόπους (π.χ. και μέχρι, στιγμής: κρίκοι και γαντζάκια κουρτινών, λογοτεχνικά βιβλία για τη βιβλιοθήκη μας, γραμματόσημα, σφραγίδα σχολείου, αμοιβή εργατών για κρέμασμα κουρτινών, γραφική ύλη για αναξιοπαθούντες μαθητές/τριες, ραφιέρες κ.ά.). Τα διαχειριστικά στοιχεία για το “άτυπο” αυτό “ταμείο” – στο οποίο συμπεριλαμβάνουμε και κάποια ελάχιστα χρήματα που ανευρίσκονται περιστασιακά από μαθητές στην αυλή και δεν ανιχνεύεται στη συνέχεια ο ιδιοκτήτης τους (π.χ. 3,5 ευρώ από την αρχή της σχολικής χρονιάς και μέχρι τώρα) – πέραν των τακτικών γνωστοποιήσεων εκ μέρους μου με e-mails προς όλους και όλες τους/τις εκπαιδευτικούς και προς την Πρόεδρο του Σ.Γ.Κ., βρίσκονται διαρκώς στο γραφείο του σχολείου μας (απολογιστικές καταστάσεις, εισιτήρια, τιμολόγια λεωφορείων κ.ά.) και στη διάθεση οποιουδήποτε γονέα μας ζητήσει τη σχετική λεπτομερή ενημέρωσή του γι’ αυτό.

Κυρίες και κύριοι γονείς των μαθητών/τριών μας, περιορίζομαι, προς το παρόν στις ανωτέρω εκτιθέμενες σκέψεις μου… Θα επανέλθω, πολύ σύντομα, με πρόσθετους προβληματισμούς μου και ορισμένες ακόμη απαντήσεις μου. Σε κάθε περίπτωση, θα έχουμε στα μέσα του Δεκέμβρη τη δυνατότητα να συναντηθούμε από κοντά και να συζητήσουμε και αυτά αλλά και άλλα θέματα που μας απασχολούν και μας προβληματίζουν.

Σας ευχαριστώ για τον κόπο που κάνατε να μου «δανείσετε» την προσοχή σας!

Ο Δ/ντής του 1ου Δημοτικού Σχολείου Δράμας

Τσορτανίδης Χαράλαμπος